به تنهایی انسان قسم
به نشانه های بودنتان
به مهری که می کشانیدم سممتان
به انتظار صبورانه تان
به سکوتتان
به نگاهتان
.
یا امیرالمومنین، یا فاطمه زهرا .
گفته بودند، هر قدمی که به سمت شما برمی داریم محقق نمی شود جز به دست شما، به اذن شما و به دعوت شما .
خود می کشانید و ما گمان می کنیم که رفته ایم.
من آن دانه های تسبیح ِ مناسبتی را اتفاقی نمی بینم. آن هم درست آن روز و بعد از این همه روز.
یا امیر، قربانت بروم./
آرام ِ قلبمی مردِ بزرگ مهربان.
درباره این سایت